Op naar Palm Springs!

We net hebben een week met drie gezichten achter de rug.

Nummer 1:
Nicky kon door haar ongeluk eigenlijk niet veel meer dan op de bank zitten/liggen, filmpjes kijken, zo lang mogelijk uitslapen en proberen rustig met krukken door de gang te lopen. Na een paar dagen zijn we voor het eerst samen met de gondel naar het dorp geweest om wat met vrienden te drinken. Maar 's avonds terug in ons huisje merkte ze dat die belasting eigenlijk te veel voor haar lichaam was geweest. Lopen met krukken door de sneeuw is niet ideaal! Gelukkig is er ook een bus en kon ze daarmee twee dagen later toch weer even lekker naar buiten.
Met haar breuk gaat het steeds beter en ondanks dat ze nog wel pijn heeft kan ze steeds meer dingen weer zelf doen.

Nummer 2:
Ik heb de afgelopen week ontzettend veel plezier gehad met de bakken sneeuw die uit de lucht zijn komen vallen. Ik geloof dat er in de laatste 2 weken bijna 3 meter sneeuw bijgekomen is. Dat was natuurlijk niet heel leuk voor Nicky, maar omdat zij elke dag uitsliep was ik vaak op het zelfde moment weer terug als dat zij wakker werd. Dat verzachtte de pijn een beetje!
Helaas heb ik mezelf gister ook behoorlijk geblesseerd. Ik zag een omgevallen boom over het hoofd (doordat er zo veel sneeuw op lag!) en klapte er in volle vaart met mijn heup op. Ik dacht eerst dat ik nog wel door kon boarden tot aan de lift, maar nadat ik twee keer was flauwgevallen bleek dat toch geen optie. Gelukkig zagen de vrienden met wie ik op de berg was me naar beneden ploeteren en was er in een mum van tijd iemand van de berg bij me met een banaan. Nadat ze eerst mijn geheugen, pols en ademhaling hadden gecheckt brachten ze me naar beneden, om vandaar met de auto verder naar de kliniek te gaan.
Toen ik eenmaal beneden was bleek dat ik al weer vrij goed kon lopen. En omdat ik dat zelf wilde, lieten ze me na overleg samen met Gilbert naar huis lopen i.p.v. me naar de kliniek te brengen. Dat was maar een paar minuten en thuis kon ik lekker warme kleren aan en even in bad. Sindsdien is het eigenlijk steeds beter gegaan en hebben we besloten dat het bezoek aan een arts alleen nodig zou zijn als het een dag later slechter/niet beter met me zou gaan.
Maar het gaat al weer veel beter en het enige dat ik nu ga doen is lekker een paar dagen rust nemen en samen met Nicky filmpjes kijken!

Nummer 3:
Nadat bleek dat Nicky haar zitbeen had gebroken zaten we al direct met de vraag wat we hier moesten gaan doen. Blijven we in Whistler? Vliegen we zo snel mogelijk terug naar Nederland? Of iets anders....
Guido had hier de oplossing voor! We hadden Guido in december ontmoet toen hij samen met zijn zoon Nicky (toeval :)) in Whistler was. Guido is Nederlander maar woont in de VS. Hij was hier deze week weer en we hadden afgesproken samen iets te gaan drinken. Toen hij hoorde wat er was gebeurd stelde hij voor dat we een tijdje naar zijn huis in Palm Springs konden gaan. Lekker warm, genoeg toeristische (niet fysieke) dingen te doen en goed voor het herstel van Nicky.
Daar hoefden we niet lang over na te denken. Nu vliegen we 22 maart die kant op om 5 april weer terug te zijn in Whistler voor nog een laatste week in de sneeuw. Heel toevallig zitten Carolien en Niels (vrienden van ons) daar dan ook een paar dagen, super leuk!

Nou ja, nu zitten we dus nog een paar dagen samen op de bank en vliegen we donderdag lekker naar de zon. En daar hebben we super veel zin in!