laatste dagen in Midden Amerika

Het heeft even geduurd, maar hier is eindelijk weer een bericht van ons en wellicht ook wel de laatste uit Midden Amerika, omdat onze reis helaas niet zo lang meer duurt. Hopelijk heeft niemand zich zorgen gemaakt over hoe het hier met ons gaat, maar we konden de afgelopen weken niks laten horen, omdat er geen internet was.

Dat begon al op het moment dat we de boot op stapte in Cartagena, het begin van een onvergetelijke zeiltocht naar Panama. Zeker voor mij onvergetelijk omdat ik de eerste 2 dagen niet anders heb gedaan dan overgeven. Blijkbaar ligt er voor mij geen baan in de zeevaart in het verschiet.... Ook Nicky had er behoorlijk veel last van, maar die kon gelukkig na een dag haar eten weer binnenhouden. Maar na deze twee ´verschrikkelijke´ dagen kwamen we aan op de San Blas eilanden, een archipel voor de kust van Panama bestaande uit zo´n 300 eilandjes niet groter dan een voetbalveld. Naast deze eilandjes lig je heerlijk rustig beschut van de golven en was de zeeziekte ook meteen over. We hebben hier gesnorkeld, o.a. met zeeschildpadden, dolfijnen gezien, uiteraard veel rumcola gedronken en Nicky de nodige duikles gegeven. Dat was wel nodig, omdat ze zich meestal met haar hoofd omlaag recht naar beneden laat vallen wat dan ook meer op een ongeluk lijkt dan een duik in zee. Dit was trouwens niet iets wat alleen mij opviel, maar ook de anderen wilden al een reddingsboei uitgooien, haha. Gelukkig kon ze er zelf ook om lachen. Helaas hebben we nu geen foto´s voor jullie, omdat we het kabeltje van de camera niet zo snel konden vinden, dus die houden jullie te goed.

Na 3 dagen van eiland naar eiland te zijn gevaren bereikten we het vaste land van Panama. Eigenlijk wisten we niet zo goed wat we daar precies wilden gaan doen, maar na een avondje bladeren in de lonely planet was de keus gemaakt en gingen we per bus naar Santa Catalina, een klein plaatsje aan de pacifische kust. Daar wilden we eigenlijk niet zo lang blijven, omdat de prijzen ons een beetje tegenvielen (11 dollar voor een dorm bed pp is ineens het duurst van de hele reis) en er nergens een pinautomaat in de buurt was. Toch zitten we er nu, een week later, nog steeds en blijven we er nog een tijdje. Het was daarom vandaag wel tijd om ergens te gaan pinnen, wat een kleine 2 uur met de bus kostte, maar daardoor kunnen we jullie nu wel op de hoogte brengen van hoe het met ons gaat. Maak je dus geen zorgen, het gaat prima.

We gaan zometeen weer lekker terug naar ons plekkie aan de kust om te surfen, in hangmatten te liggen, boeken te lezen en biertjes te drinken met gekke canadezen, nederlanders en hawaianen. Komend weekend gaan we richting Costa Rica om de 30ste naar New York te vliegen, dus misschien komt het volgende en laatste bericht wel uit de VS, maar misschien wil Nicky voor die tijd nog wel het een en ander aan commentaar kwijt over dit bericht, je weet maar nooit.

Wij kijken al weer uit om lekker in Nederland te zijn en onze verhalen te vertellen. Tot over een paar weken!

Wouter

Haha, tja, helaas is het waar van de duiklessen, Wouter heeft veel foto´s van me gemaakt zodat ik zelf kon zien hoe het eruit ziet...
Wat is er verder nog te vertellen? We doen hier niet zo veel behalve surfen, chillen, lezen en biertjes drinken en daar heeft Wouter het al over gehad. Voor de mensen die er om vroegen: we komen 5 mei terug en ik heb het vluchtnummer even niet bij de hand, maar dit zijn de reisgegevends:
vertrek 4 mei 19:25 - NewYork Newark (New Jersey) (EWR) Verenigde Staten
aankomst 5 mei 09:25 - Frankfurt (FRA) Duitsland

Liefs Nicky